Amsterdam is op dit moment weer het centrum van de dance wereld. Iedere zichzelf respecterende professional in de elektronische muziek is afgereisd naar hier voor het Amsterdam Dance Event. Wat ooit begon in 1996 als een kleine conferentie voor 300 man en 30 dj's is inmiddels uitgegroeid het grootste elektronische muziek platform en club festival van de wereld. Dit jaar zijn er meer dan 2200 dj's op 300 events in 80 locaties.
Alle grote artiesten kun je de komende dagen zien; Hardwell, Fedde Le Grand, Martin Garrix, Afrojack, Armin van Buuren. Allemaal hartstikke leuk natuurlijk, maar ik hoef daar niet persé heen. Ten eerste mijn muzieksmaak komt niet overeen met zojuist genoemde namen, maar nog belangrijker; ik wilde vooral iets bijzonders zien.
De Berlijnse deep house en techno dj en producer Henrik Schwarz is een van mijn grote helden. Zoals hij muziek maakt, in een woord: magistraal. Geen enkele productie van hem valt tegen en hij heeft er veel gemaakt. Wat ik vooral waardeer is dat hij niet in hokjes denkt en niet bang is om een keer een bijzonder project op te zetten. Vorig jaar bijvoorbeeld op het ADE; Henrik Schwarz Instruments. Een project waarbij een aantal van zijn grootste techno hits vertaald zijn naar kamerarrangementen, gespeeld door het Nederlands Kamerorkest. Geen elektronische instrumenten, alleen maar het echte geluid van percussie, snaren en blazers die zijn tracks speelden. Dit vond plaats in het Concertgebouw, een seated concert. Ik was natuurlijk veel te laat voor kaartjes, dus dit jaar dacht ik, dit gaat mij niet nog een keer gebeuren! Toen ik zag dat hij weer met een nieuw project naar het ADE kwam heb ik meteen kaartjes gekocht.
De locatie deze keer was het Muziekgebouw aan 't IJ, daar was ik ook nog niet geweest dus dat kwam mooi uit. Voor zijn nieuwe project werkt hij samen met de Noorse jazz pianist Dan Berglund en de Zweedse contrabassist Bugge Wesseltoft. Ik ging erheen, eigenlijk zonder te weten wat ik zou moeten verwachten. Het publiek was behoorlijk gemêleerd: oud, jong, mannen in pak, Berlijnse hipsters, daar werd ik dus ook niet veel wijzer van. Leuk om de verbaasde gezichten te zien toen bleek dat ook dit een seated concert was. De opstelling op het podium bestond uit een hoekje met een piano's, synthesizers en een orgel. Een contrabas en een bureau met een laptop. Voor de rest geen decor, maar de zaal op zich was al indrukwekkend genoeg.
Om 20:30 uur precies kwamen de drie mannen op, de zaal was meteen stil. Ze namen plaats, draaide aan wat knopjes, keken elkaar aan, en met een klein knikje van Henrik Schwarz begon het; een van de beste concerten die ik ooit gezien heb. Het was fenomenaal. Drie fantastische muzikanten die zo gepassioneerd en vooral met zichtbaar plezier speelden, daar kan ik uren naar kijken en vooral luisteren. Een mix van jazz, electronica, ik kan het eigenlijk niet echt omschrijven, maar dat hoeft ook helemaal niet. Precies het gedachtegoed van Henrik Schwarz.
Mensen die verwacht hadden dat het een dj set van Henrik Schwarz zou worden, ondersteund door een aantal live muzikanten zullen vast heel teleurgesteld zijn, maar ik vond het fantastisch. Precies wat ik zocht tussen al het geweld op het ADE; iets bijzonders, een concert waar iedereen het over een paar jaar nog over heeft. En nu was ik er wel bij.
Mocht je willen horen hoe het ongeveer klonk, check hun album Trialogue op Spotify.
Alle grote artiesten kun je de komende dagen zien; Hardwell, Fedde Le Grand, Martin Garrix, Afrojack, Armin van Buuren. Allemaal hartstikke leuk natuurlijk, maar ik hoef daar niet persé heen. Ten eerste mijn muzieksmaak komt niet overeen met zojuist genoemde namen, maar nog belangrijker; ik wilde vooral iets bijzonders zien.
De Berlijnse deep house en techno dj en producer Henrik Schwarz is een van mijn grote helden. Zoals hij muziek maakt, in een woord: magistraal. Geen enkele productie van hem valt tegen en hij heeft er veel gemaakt. Wat ik vooral waardeer is dat hij niet in hokjes denkt en niet bang is om een keer een bijzonder project op te zetten. Vorig jaar bijvoorbeeld op het ADE; Henrik Schwarz Instruments. Een project waarbij een aantal van zijn grootste techno hits vertaald zijn naar kamerarrangementen, gespeeld door het Nederlands Kamerorkest. Geen elektronische instrumenten, alleen maar het echte geluid van percussie, snaren en blazers die zijn tracks speelden. Dit vond plaats in het Concertgebouw, een seated concert. Ik was natuurlijk veel te laat voor kaartjes, dus dit jaar dacht ik, dit gaat mij niet nog een keer gebeuren! Toen ik zag dat hij weer met een nieuw project naar het ADE kwam heb ik meteen kaartjes gekocht.
De locatie deze keer was het Muziekgebouw aan 't IJ, daar was ik ook nog niet geweest dus dat kwam mooi uit. Voor zijn nieuwe project werkt hij samen met de Noorse jazz pianist Dan Berglund en de Zweedse contrabassist Bugge Wesseltoft. Ik ging erheen, eigenlijk zonder te weten wat ik zou moeten verwachten. Het publiek was behoorlijk gemêleerd: oud, jong, mannen in pak, Berlijnse hipsters, daar werd ik dus ook niet veel wijzer van. Leuk om de verbaasde gezichten te zien toen bleek dat ook dit een seated concert was. De opstelling op het podium bestond uit een hoekje met een piano's, synthesizers en een orgel. Een contrabas en een bureau met een laptop. Voor de rest geen decor, maar de zaal op zich was al indrukwekkend genoeg.
Om 20:30 uur precies kwamen de drie mannen op, de zaal was meteen stil. Ze namen plaats, draaide aan wat knopjes, keken elkaar aan, en met een klein knikje van Henrik Schwarz begon het; een van de beste concerten die ik ooit gezien heb. Het was fenomenaal. Drie fantastische muzikanten die zo gepassioneerd en vooral met zichtbaar plezier speelden, daar kan ik uren naar kijken en vooral luisteren. Een mix van jazz, electronica, ik kan het eigenlijk niet echt omschrijven, maar dat hoeft ook helemaal niet. Precies het gedachtegoed van Henrik Schwarz.
Mensen die verwacht hadden dat het een dj set van Henrik Schwarz zou worden, ondersteund door een aantal live muzikanten zullen vast heel teleurgesteld zijn, maar ik vond het fantastisch. Precies wat ik zocht tussen al het geweld op het ADE; iets bijzonders, een concert waar iedereen het over een paar jaar nog over heeft. En nu was ik er wel bij.
Mocht je willen horen hoe het ongeveer klonk, check hun album Trialogue op Spotify.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten